Opakowania z tektury falistej odgrywają kluczową rolę w ochronie towarów podczas transportu i przechowywania. Zrozumienie podstaw tektury falistej i metod jej testowania jest niezbędne dla zapewnienia integralności rozwiązań opakowaniowych.

Testowanie tektury falistej:

Test wytrzymałości na rozerwanie:

Jednym z podstawowych testów tektury falistej jest test wytrzymałości na rozerwanie.

W teście tym mierzy się siłę potrzebną do rozerwania płytki.

Wytrzymałość na rozerwanie zapewnia, że ​​opakowanie wytrzyma ciśnienie zewnętrzne podczas transportu i przenoszenia.

Test zgniatania krawędzi (ECT):

ECT to kolejny krytyczny test oceniający wytrzymałość krawędzi płyty na ściskanie.

Pomaga określić zdolność materiału falistego do wytrzymywania układania w stosy i obciążeń pionowych.

Test zgniatania płaskiego:

Badanie to ocenia odporność tektury falistej na siłę zgniatania działającą na jej płaskie powierzchnie.

Jest to niezbędne do oceny wytrzymałości deski poddawanej naciskowi zewnętrznemu.

Test odporności na wilgoć:

Tektura falista jest podatna na wilgoć, co może zagrozić jej integralności strukturalnej.

Testy odporności na wilgoć zapewniają, że płyta zachowuje swoją wytrzymałość nawet w wilgotnych warunkach.

Faliste flety:

Pojedyncza twarz:

Najprostsza konstrukcja falista, składająca się z jednej warstwy flutingu naklejonej na jedną tekturę.

Zapewnia minimalną amortyzację, ale nadaje się do lekkich przedmiotów.

Pojedyncza ściana (podwójna ściana):

Najpopularniejszy typ, zawierający karbowaną warstwę umieszczoną pomiędzy dwiema tekturami.

Zapewnia równowagę pomiędzy siłą i wagą, dzięki czemu nadaje się do różnych zastosowań.

Podwójna ściana:

Składa się z dwóch warstw żłobkowania umieszczonych pomiędzy trzema tekturami.

Zapewnia zwiększoną wytrzymałość i trwałość, idealny do cięższych i bardziej delikatnych przedmiotów.

Potrójna ściana:

Najmocniejsza opcja z trzema warstwami flutingu i czterema tekturami.

Przeznaczone do wyjątkowo ciężkich lub dużych przedmiotów wymagających maksymalnej ochrony.

Typowe oznaczenia fletów obejmują:

Flet A:

Największy rozmiar fletu z mniejszą liczbą fletów na stopę.

Zapewnia doskonałą amortyzację i nadaje się do pakowania delikatnych przedmiotów.

Flet B:

Mniejsze i liczniejsze flety na stopę w porównaniu do fletu A.

Zapewnia dobrą równowagę pomiędzy wytrzymałością i elastycznością, powszechnie stosowaną w różnych zastosowaniach opakowaniowych.

Flet C:

Flety średniej wielkości z większą liczbą rowków na stopę niż flet B.

Zapewnia dobrą wytrzymałość przy układaniu w stosy i odporność na zgniatanie, szeroko stosowany do pudeł wysyłkowych.

Flet E:

Najmniejszy rozmiar fletu z największą liczbą fletów na stopę.

Oferuje gładką powierzchnię i jest często używany do drukowania wysokiej jakości, dzięki czemu nadaje się do opakowań detalicznych.

Flet F:

Nawet mniejsze rowki niż E-flet, zapewniające delikatną powierzchnię do drukowania.

Zapewnia dobrą sztywność i jest powszechnie stosowany w małych opakowaniach detalicznych

Tiansan prowadzi Opakowania z tektury falistej od projektu i produkcji.